سخن نخست

بسیار مایهٔ مسرت است که فرصتی و میدانی فراهم شود تا در آن بتوان به مردم وجامعهٔ خود خدمت کرد و لذا پس از اخذ امتیاز نشر مجله، عهد بسته‌ایم که «به‌یان» در خدمت جامعه و فرهنگ و زبان کُردی باشد.

عزیزان! شعله‌های اشتیاقِ ما برای خدمت به این مهم، با همکاری و راهنمایی‌های شما، فروزانتر می‌شود و انتظار داریم با تزریق عشق و محبت، کاری کنید که کم‌سوترین چراغ و شعله‌های خدمت هم پرنور گردند و دوباره فروزانتر از قبل به جامعهٔ ما گرما و روشنایی بخشند.

این مجله به هیچ گروه و دسته‌ای تعلق ندارد و مستقل متولد شده و مستقل خواهد ماند؛ با این وجود معتقدیم همبستگی و اتحاد راز پایداری و پیروزی است و در همین راه کوشش خواهیم کرد و گام خواهیم نهاد و طعم شیرین این هدف را برای جامعه و مردممان گواراتر خواهیم کرد.

در «به‌یان» به لهجه‌های اصلی زبان کُردی اهمیت خواهیم داد و در تقویت و تشویق آن‌ها خواهیم کوشید و امیدواریم این تجربهٔ ژورنالیستی گامی برای رشد و پویایی جامعه کُردستان و انتقال ارزش‌ها و عناصر فرهنگی به نسل بعد باشد. همچنین با نوسازی برخی سنتهای پذیرفته شده و اصلاح برخی نگرش‌ها، سعی در توسعهٔ فرهنگی و اجتماعی خواهیم کرد و مفتخر خواهیم بود که برای ایجاد افقی نو، کندوکاوهای عالمانه و راهگشایی‌های اندیشمندانه را در جهت خدمت به جامعهٔ خود اشاعه دهیم.

تحقیقات نشان می‌دهند که هرچه افرادِ جامعه از نظر فرهنگی و اجتماعی بالغ‌تر باشند، حقوق شهروندی خود و دیگران را بیشتر رعایت می‌کنند. آرزوی «به‌یان» این است که برگ‌هایش با افکار و عقاید  مختلف و متفاوت در مورد مسایل اجتماعی و فرهنگی، آراسته و مزیّن گردد. بی‌گمان این موفقیت بدون همت والای پژوهشگران و محققانِ حوزهٔ فرهنگ، امکان‌پذیر نخواهد بود. هدف ما جلب مشارکت گسترده‌تر نخبگان و پژوهشگران است و لذا در اینجا ما از نخبگان و مصلحانِ فرهنگی و اجتماعی دعوت می‌کنیم به وظیفه و رسالت خود عمل کنند و ما را یاری دهند تا بوی زادن و شکفتن در جامعه احساس شود. کسانی که دل در گرو خدمت به مردمِ خود دارند، این گوی و این میدان.